2022-01-03

Najem okazjonalny jest pojęciem związanym z nieruchomościami, które budzi jednocześnie zainteresowanie oraz niepokój klientów. Obawy wynikają zwykle z braku dostatecznej wiedzy na jego temat. Jak się jednak okazuje tego typu wynajem mieszkania ma swoje liczne zalety.

Jakie obawy związane są z wynajmem okazjonalnym?

Jak wspomniano powyżej, wynajem okazjonalny to pojęcie ściśle związane w rynkiem nieruchomości. W powszechnej opinii ten rodzaj najmu zabezpiecza w głównej mierze interesy właściciela nieruchomości kosztem wynajmujących. Większość z nich obawia się sytuacji, w której wraz z podpisaniem umowy najmu tracą oni większość przysługujących im praw lokatorskich. Warto zatem zastanowić się nad tym na czym polega tego typu wynajem mieszkania i czym różni się ta forma od tradycyjnego wynajmu nieruchomości.

Na czy polega wynajem okazjonalny?

Wynajem okazjonalny został wprowadzony i umocowany prawnie w ustawie z dnia 17 grudnia 2009 roku. Zmieniała ona dotychczas obowiązującą ustawę o ochronie praw lokatorskich. Wprowadziła ona rozwiązania, których celem było bardziej skuteczne zabezpieczenie właścicieli nieruchomości przed działaniami nieuczciwych najemców.

Na czym polegać ma bardziej skuteczne zabezpieczenie najemców?

W przypadku najmu okazjonalnego możliwa jest szybsza eksmisja. Łatwość tej procedury wynika z faktu, że potencjalni najemcy przed odbiorem kluczy do nieruchomości muszą notarialnie wyrazić zgodę na dobrowolne poddanie się egzekucji komorniczej. W takiej sytuacji właściciel nieruchomości ma możliwość podjęcia skutecznych działań w przypadku uciążliwych lokatorów, którzy odmawiają zapłaty lub dobrowolnego opuszczenia nieruchomości.

Czy ta forma wynajmu nieruchomości jest bardziej skomplikowana od tradycyjnej?

W powszechnej opinii tak właśnie jest. Z tego powodu ta forma najmu nie cieszy się powszechnym stosowaniem. Zgodnie z zapisami wymieniowej powyżej ustawy z tego trybu najmu mogą skorzystać jedynie osoby prywatne, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Poza tym umowa zawierana zawsze musi być na czas określony. W tym przypadku ustawodawca określił jej maksymalny okres na dziesięć lat. Umowa i jej zmiany muszą muszą mieć formę pisemną pod rygorem nieważności, a wynajmujący ma obowiązek jej zgłoszenia do Urzędu Skarbowego w ciągu dwóch tygodni. W przeciwnym razie staje się ona umową najmu na zasadach kodeksu cywilnego.

Jakie inne dokumenty są wymagane w celu zawarcia umowy najmu?

Umowa najmu okazjonalnego musi zostać uzupełniona o notarialne zobowiązanie najemcy do poddania się egzekucji komorniczej, opuszczenia i wydania lokalu w określonym terminie oraz wskazanie lokalu, w którym może on przebywać w przypadku poddania się procedurze eksmisji, a także oświadczenie właściciela lokalu o wyrażeniu zgody na zamieszkanie najemcy i osób towarzyszących, które również może być poświadczone notarialnie.

W jaki sposób można wypowiedzieć tego typu umowę najmu?

Do wypowiedzenia umowy najmu mają prawo obie strony z zachowaniem miesięcznego okresu. Liczy się ono od ostatniego dnia miesiąca, w którym wypowiedzenie zostało złożone. W przypadku braku chęci opuszczenia nieruchomości przez najemcę właściciel powinien wręczyć mu pisemne żądanie opuszczenia lokalu w terminie nie dłuższym niż siedem dni licząc od dnia otrzymania żądania. W przypadku braku jego skuteczności właściciel nieruchomości powinien złożyć do sądu wniosek o nadanie klauzuli wykonalności podpisanemu przed przekazaniem kluczy aktowi notarialnemu. Wraz z wnioskiem składa on wspominane powyżej żądanie opróżnienia lokalu podpisane przez najemcę oraz potwierdzenie zgłoszenia umowy do Urzędu Skarbowego. W tym przypadku najemców nie obowiązuje okres ochronny.

Czy prawa lokatorów są zatem ograniczone?

W przypadku terminowych opłat oraz wykorzystywania nieruchomości zgodnie z umową najemcy nie powinny się obawiać ograniczenia ich praw. Aby procedura eksmisji mogła być rozpoczęta muszą być spełnione określone warunki. Wśród nich wymienić należy zaleganie z opłatami przez okres co najmniej trzech miesięcy, podnajmowanie nieruchomości osobom trzecim bez zgody właściciela, używanie lokalu w sposób sprzeczny z umową lub utratę możliwości zamieszkiwania we wskazanym wcześniej lokalu zastępczym.